Tolstoy – İnsan Neyle Yaşar?

Yayınevi:

Sayfa Sayısı:

ISBN:

Baskı Yılı:

Sadece kitap okumak yetmez insana. Bazen meydan okumalı; kendine, hayata, dünyaya…

Ölmek için çok genç, yaşamak için fazla telaşlıydık.

Dünyada barış, insanda iyi niyet olmalı !

Yanına mı gitsem, yoluma mı?

Kalbine bir sor, böyle yaşanırmı hiç?

Kıvılcımı söndürmezsen, ateşi zapt edemezsin.

Tuhaftır , çocukken büyükler gibi olmak isterdim ,ama çocukluktan çıktıktan sonra çocuk olmayı özledim.

Bir ruhu yok etmek kolay, peki ya sonra sizin ruhunuz ne olacak?

Önemli olan tek bir an vardır, o da ‘şimdi’dir. Çünkü sadece içinde bulunduğumuz zamana sözümüz geçer.

Anladım ki, insanlar kendilerini düşünerek yaşıyor gibi görünse de, onları yaşatan tek şey sevgidir.

Kötülük eden,Kötülük bulur.

Biri sana kötü bir şey mi söyledi, aldırmayacak doğrusunu göstereceksin.

Bazen bir saat gecikirsin, bir yıl kaybedersin.

Küçük çocuklar gibi olmazsanız, Göklerin Egemenliği’ne asla giremezsiniz.

Bir hiç yüzünden başladı her şey.

Kötü bir insanı öldürünce kötülüğü de yok ettiğini sanırsın, sonra bir bakarsın ki yok ettiğini sandığın kötülükten daha beteri senin için de büyüyor.

İnsanların tümü kendilerini nasıl rahat ettireceklerini düşünerek değil, insanlara verdikleri sevgiyle var kalırlar.

Öyle horozlar vardır ki, öttükleri için güneşin doğduğunu sanırlar.

Başkalarının şuçunu deve yapıp gözünde büyütüyor,kendi kabahatini iğne yapıp yakanda gizliyorsun.

Boşa yaşıyormuşuz gibi görünebilir ama korku nedir bilmiyoruz.